ΕΣΤΙΕΣ ΡΥΠΑΝΣΗΣ

Ο Λίσσος, εφόσον  διέρχεται κοντά από πολλούς οικισμούς, δέχεται και πάρα πολλά οικιακά απορρίμματα. Οι κάτοικοι , ιδιαίτερα στο βόρειο τμήμα, θεωρούν καλύτερο να πετάξουν τα σκουπίδια τους στις όχθες των χειμάρρων  παρά στο σκουπιδότοπο.

Βρήκαμε λοιπόν στο ποτάμι οτιδήποτε ο σύγχρονος άνθρωπος θεωρεί  «άχρηστο»: πλαστικά μπουκάλια, σακούλες, κουτάκια αναψυκτικών, υλικά  κατεδαφίσεων, καρέκλες, σωλήνες.

 Η μεγαλύτερη όμως εστία ρύπανσης των νερών του ποταμού είναι οι ποσότητες φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων που καταλήγουν στο ποτάμι.
Ένας αγρότης, για να αυξήσει την παραγωγή του, ρίχνει στα χωράφια διάφορα πρόσθετα, δηλαδή λιπάσματα και φυτοφάρμακα.

 Επειδή όμως το φυτό τα απορροφά, στην καλύτερη περίπτωση έως 80 % και σε συνδυασμό με τις μεγαλύτερες ποσότητες που ρίχνουν οι αγρότες, τα πρόσθετα αυτά καταλήγουν στο ποτάμι σαν ρύποι.
Τέτοιοι ρύποι είναι τα νιτρικά, τα νιτρώδη και τα φωσφορικά .
Οι ρύποι από τα φυτοφάρμακα  μάλιστα είναι πολύ επικίνδυνοι και δεν ανιχνεύονται από απλές χημικές αναλύσεις.
Η καλλιέργεια που χρειάζεται περισσότερο λίπασμα είναι το καλαμπόκι, ενώ αυτή που χρειάζεται πολλά φυτοφάρμακα είναι ο καπνός, δηλαδή καλλιέργειες που συναντάμε στην περιοχή που μελετάμε.

ΠΙΣΩ